Wat bindt… Mirjam en Freddie

Mirjam Winters (56) en Freddie Bruntink (54) moesten op een gegeven moment beiden op zoek naar ander werk. De een vanwege steeds meer fysieke klachten aan arm en schouder, de ander vanwege een auto-immuunziekte. Volledig werken was hierdoor voor hen niet meer mogelijk. Beiden vonden in Prange een nieuwe en goede werkgever waar ze ook nog eens leuk werk verrichten.

Mirjam en Freddie werken nu beiden ongeveer een jaar bij Prange in Winterswijk, een innovatief bedrijf dat gespecialiseerd is in precisie assemblage. Hier lassen, solderen en lijmen ze uiteenlopende producten die een formaat hebben van een dobbelsteen tot speldenknop. Voor allebei gold dat ze vanwege gezondheidsproblemen op zoek gingen naar ander werk. Mirjam: “Ik werkte 32 uur bij een vaste plantenkweker maar kreeg er steeds meer last van m’n arm, schouder en pols. Ik moest echt wat anders zoeken. Via-via kende ik Erik Prange, de eigenaar. Hij zei: ‘Kom maar hier, ik heb nog wel mensen nodig’. Zelf dacht ik vooraf dat ik dat ieniemini-werk niet zou kunnen. We spraken af dat ik eerst in december iedere vrijdag zou komen om te kijken of het wat was. Een soort snuffelstage. Dat ging eigenlijk best goed en ik vond het leuk. Op basis daarvan heb ik de overstap gemaakt en werk ik nu hier. En… ik heb geen last meer van m’n arm.”

Thuiszitten niets
Freddie: “Voorheen werkte ik jarenlang in de bakstenen, bij de kwaliteitsdienst. In 2013 ben ik echter 60% afgekeurd door mijn auto-immuunziekte en werkte vanaf dat moment 25 uur. Uiteindelijk ben ik er door omstandigheden in 2020 gestopt en zat ik in coronatijd een periode thuis. Maar dat is helemaal niets voor mij. Ik wilde verder, wat anders. Rond die tijd stond in de lokale krant een advertentie dat Prange nieuwe medewerkers zocht en dat werktijden in overleg vast te stellen waren. Dat sprak mij aan. Aan de ene kant omdat ik best wel wat affiniteit met techniek heb. Zo vind ik het altijd wel leuk om wat te prutsen en te ‘pielen’. En in de kwaliteitsdienst had ik natuurlijk ook wel te maken met techniek, onderzoek en proefjes. En aan de andere kant klonk het ‘werktijden in overleg’ natuurlijk goed aangezien ik niet hele dagen kan werken; ik moet de werkuren kunnen uitsmeren over de week.”

Onder de indruk
Freddie was onder de indruk van het bedrijf, hetgeen ze maken én van het feit dat de producten uiteindelijk hun weg vinden in bijvoorbeeld meetinstrumenten voor de lucht- en ruimtevaart of in de medische en hightech-industrie. “Ik was dan ook erg blij om er twee maanden op basis van een werkervaringsplek te kunnen starten: 20 uur per week, 4 uur per dag. De werkervaringsplek was een mooie manier voor Prange én voor mij om te kijken of ‘het past’. Gelukkig deed het dat, sinds deze zomer heb ik een contract voor 20 uur.”

Gemiste kans
Op de vraag of andere bedrijven net zoals Prange meer open moeten staan voor mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt geven beiden volmondig hetzelfde antwoord: “Het is écht een gemiste kans voor elk bedrijf die dat niet doet! Geef mensen gewoon een kans om te proberen!”

Technisch moeilijke producten maar toch voor iedereen te doen
Prange gaf zowel Mirjam als Freddie de kans om te kijken en onderzoeken of het werk en het bedrijf wat voor hen was. Mirjam kwam na haar ‘snuffelvrijdagen’ gewoon in dienst en Freddie kwam na de werkervaringsplaats deels in dienst en krijgt deels de uitkering via de WIA. Inou Heideman, bedrijfsleider bij Prange vertelt: “Ons bedrijf bestaat 22 jaar en we hebben zeker al wel zo’n 20 jaar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt hier werken. Ons product leent zich er ook wel erg goed voor. Ook al maken we technisch erg moeilijke producten, we kunnen het zo makkelijk of moeilijk maken als we willen door de substappen zo klein of groot te maken als nodig. Zo is het echt voor iedere persoon te doen.”

Voordeel van werkervaringsplek
Ze vervolgt: “Zo’n werkervaringsplek is voor iedereen een hele mooie en laagdrempelige manier om te kijken of de mogelijke nieuwe collega en het bedrijf, de werkzaamheden en de collega’s bij elkaar passen. Het zijn twee maanden waarbij de persoon in kwestie z’n uitkering behoudt en waarbij je als mogelijke nieuwe werkgever nog geen loon hoeft te betalen. Wij bieden zo’n werkervaringsplek – of proefplaatsing zoals het officieel heet – best wel vaak. Zo hebben we ook heel lang een collega uit Afghanistan hier gehad die door rugklachten gedeeltelijk was afgekeurd. Of verschillende mensen met een vorm van autisme of een andere afstand tot de arbeidsmarkt. Eigenlijk is het zo dat wanneer iemand hier met goede intenties komt, het dan altijd wel goed uitpakt.”

—

Meer weten over zo’n werkervaringsplek oftewel proefplaatsing? Kijk dan eens op de website van het UWV. En wil je meer informatie over de ervaringen op het gebied van inclusief ondernemen van Prange? Neem dan gerust contact op met Inou Heideman via  info@prange.nl.